Р. М. Рильке "Намар"

И. Левитан "Намрын өдөр"

Нэлээд дээхэн Рилькегийн нэг шүлэг толгойноос гардаггүй, гарж орсон ч бодогдоод... ямар сайндаа алсын Германд амар тайван суух Аттила андын амгалан байдлыг алдуулж үг, өгүүлбэр бүрийн утгыг хэлж өгөөч гэж гуйж байх вэ. Энэ шүлгийн юу нь яагаад таалагдсаныг онцолж хэлж мэдкү. Ер нь шүлэг, уран зохиол гэдэг сэтгэлд эсвэл хүрнэ эсвэл үгүй, зүрхний нэг гохонд эсвэл тээглэнэ эсвэл үгүй ...

Шалтгаан энэ тэрийг хойш тавиад яриагаа шүлэг рүү шилжүүлбэл Рилькегийн "Намар"-ын англи, орос, япон өч төчнөөн орчуулга байдаг юм байна. Ер нь ихэх шүлэг найраглалыг бүрэн дүүрэн орчуулах амаргүй & аргагүй. Утгыг нь хадгалахаар хэмнэл алдагдана, хэмнэлийг хадгалахаар утга алдагдана гэдэг бол наад захын асуудал. Тиймээс хэд хэдэн орчуулга уншиж байж цаад шүлэг жинхэнэ утгаараа "бууж" байх жишээний. Шүлгийн англи, орос, япон орчуулга орууллаа. Мөн Aттилагийн ачаар Рильке-гийн "Намар"-ыг монголоор толилуулж байна.

　　Rainer Maria Rilke (1875-1926)　
　　Herbst

　　Die Blätter fallen, fallen wie von weit,　
　　als welkten in den Himmeln ferne Gärten;　
　　sie fallen mit verneinender Gebärde.　

　　Und in den Nächten fällt die schwere Erde　
　　aus allen Sternen in die Einsamkeit.　

　　Wir alle fallen. Diese Hand da fällt.　
　　Und sieh dir andre an: es ist in allen.

　　Und doch ist Einer, welcher dieses Fallen　
　　unendlich sanft in seinen Händen hält.　


　　　　Р. М. Рильке "Намар"
　　　　Орчуулга: Сүрэн

　　　　Навчис унаж байна, тэртээ дээрээс унаж байна　
　　　　Тэнгэрийн цэцэрлэг гандсан мэт　
　　　　Унаж буйгаа үгүйсгэх мэт

　　　　Шөнө болохуй, хүнд дэлхий минь унана　
　　　　Гариг оддоос холдон ганцаардлын ангал уруу унана

　　　　Бид бас унаж байна, нэг гарын араас нөгөө гар　
　　　　Эргэн тойрноо харваас эргүүлэгт буй мэт унаж байна

　　　　Гэвч энэ бүх уналтыг Хэн нэгэн　
　　　　Энэрэлт зөөлөн алган дээрээ тосон тогтоож байна.


　　　　R. M. Rilke "Fall"　　
　　　　Transl. by Guntram Deichsel

　　　　The leaves are falling, falling as from far　
　　　　Where distant with'ring gardens grace the skies,　
　　　　Theyr'e falling with a gesture that denies.

　　　　And in the nights the heavy earth falls by　
　　　　Into the loneliness, from a far star.

　　　　We all are falling. This hand falls, as it extends.　
　　　　And take a look at others. It's in them all.　　

　　　　And yet there's One, holding this fall　
　　　　With endless gentleness in both his hands.


　　　　R. M. Rilke "Harvest (Autumn)"　
　　　　Transl. by A. W. Tüting　

　　　　The leaves are falling as if from afar,　
　　　　as if from distant gardens withering in heaven;　
　　　　with gestures saying nay they fall.

　　　　And in the nights, lost out of all,　
　　　　the heavy earth falls down - a lonely star.

　　　　We all are falling. Nor this hand there stands.　
　　　　And see all others: bound to this calling.

　　　　And still, there's Someone holding all this falling　
　　　　with tenderness unending in his hands.


　　　　Р. М. Рильке "Осень"　　　
　　　　Пер. Александр Шапиро

　　　　Листы летят, летят издалека　
　　　　Увядшие в саду небесном, дальном,　
　　　　И тихим «нет» качаются печально, 　

　　　　А ночью, в одиночестве астральном　
　　　　Тяжелый шар спускается в века.

　　　　Мы падаем. Вслед за одной рукой —　
　　　　Другая. Лишь Единый за веками

　　　　Непреходяще нежными руками　
　　　　Приемлет все падения в покой.


　　　　ライナー・マリア・リルケ「秋」　
　　　　飯吉光夫 訳

　　　　木の葉が落ちる 落ちる 遠くからのように　
　　　　空はるかにある庭が枯れたように　
　　　　いやいやの身ぶりをしながらも 落ちる

　　　　そして この重い地球も 夜々に　
　　　　ほかの星たちからはなれて　
　　　　さびしいところへ落ちる

　　　　ぼくらはみんな落ちる このぼくの手も落ちる　
　　　　まわりをごらん なにもかもが落ちる

　　　　でも ただひとり この落ちるみんなを　
　　　　両方の手でこよなくやさしく　
　　　　うけとめるものがいる


　　　　ライナー・マリア・リルケ「秋」　
　　　　山口四郎訳

　　　　樹の葉が落ちて来る　
　　　　何処か遠くから落ちて来るみたいだ　
　　　　遠い天上の庭で　
　　　　樹々が末枯（すが）れているのかもしれぬ　
　　　　なんだかみんな　
　　　　否（いな）むような素振りをしながら落ちて来る　
　　　　重いこの地球も　
　　　　こうして夜ごと　
　　　　すべての星たちの間から　
　　　　孤独の中に落ちてゆく　
　　　　われわれはみな落ちてゆく　
　　　　ほら、この手だって落ちる　
　　　　凝（じ）いっと他のものを見て見給え　
　　　　これがすべてのものの運命なのだ　
　　　　だが何処かに　
　　　　こうしてすべてが落ちてゆくのを　
　　　　無限にやさしく　
　　　　その手に受け止めているものがある