2016/10/21

Осенний дневник


4 октября

Октябрь... Жара уже не та, и по утрам и вечерам стало прохладно.

Сегодня вышла из офиса в обеденный перерыв и увидела на асфальте один-единственный желтый листок. Сразу стало как-то грустно. В Токио до желтых листьев еще далеко, но все равно, значит осень уже пожаловала и принялась за свою работу. Только я так подумала, как желтый листок взметнулся вверх и превратился в бабочку цвета только начинающих желтеть листьев гинкго. И была она такого теплого, светлого цвета, что на секунду показалось – я стою посреди зеленого луга, а не бетонно-стеклянного царства.

Кажется, мне эту бабочку лето послало в знак прощания. Может быть, оно проведало, что в этом году я грущу больше обычного и захотело напомнить, что осень тоже по-своему хороша. Наверное, оно знало, что желтые гинкго – моя единственная осенняя радость.

Ну ладно, с летом простились – будем жить дальше.

8 октября

Открываю холодильник. Так, что мы имеем?
Банка просроченного клубничного варенья, просроченный же соевый соус, три консервные банки с какой-то рыбой, арул, которые мне мама привезла в мае, шоколадные конфеты и банка меда. И какой напрашивается из всего этого вывод? Налицо явная жизненная неустроенность?

Ан нет! Все хорошо, даже очень. На следующей неделе уезжаю в Италию на десять дней. И потому, задача планомерного опустошения холодильника за неделю до отъезда, можно сказать, выполнена на отлично.

Правда, мне еще надо сходить за визой, собрать чемодан, повесить, наконец, постиранные три недели назад шторы, ответить на 8 писем, купить зарядку для айфона, ну и по мелочи еще десяток-другой дел. Почему-то только с холодильником все вовремя или раньше срока получается, а со всем остальным, как всегда, бардак и кавардак до последнего дня.

Схожу-ка в магазин. Все-таки уезжать мне в пятницу, а до пятницы желательно питаться чем-нибудь кроме консервов и конфет. Не, все-таки первая мысль была правильная – налицо явная жизненная неустроенность на утро субботы...

2016/10/09

Би энд амьдарч байлаа


Саяхан Токиогийн их сургууль дээр болсон семинарт суусан юм. Орчуулгын асуудалд зориулсан хэсэгт Шибата багш, Коносү багш зэрэг англи уран зохиолын мундаг орчуулагчид оролцож сонирхолтой яриа өрнүүлснээс Коносү багшийн илтгэлдээ жишээ татсан нэгэн өгүүллэгийг танилцуулъя. Тэрээр орчуулгын хичээл дээр орчуулагч хүн текстийн юуг мэдрэх ёстой вэ, ямар өгүүлбэрийг анзаарах ёстой вэ зэрэг уран зохиолын мэдрэмжийн тухай оюутнуудад ярихдаа энэ өгүүллэгийг ашигладаг гэнэ.

Ингээд амралтын өдрийн таавар: бүсгүй юуг "мэдсэн" бэ? :)

Жин Рис "Би энд амьдарч байлаа"
Орчуулга: Сүрэн (англи хэлнээс)

Бүсгүй голын эрэг дээр нөгөө эрэг рүү дамжин гарах чулуунуудыг харан зогсож байлаа. Тэрээр чулуу бүрийг сайн санаж байв. Тэнцвэр муутай дугуй чулуу, шовгор чулуу, дунд буюу дээр нь зогсоод эргэн тойрноо харж болох аюулгүй хавтгай чулуу. Дараагийн чулуу жаахан аюултай, учир нь гол үерлэсэн үед ус дээгүүр нь урсдаг бөгөөд хуурай харагдсан ч хөл хальтардаг байв. Дараагийнх нь харин амархан бөгөөд удсан ч үгүй бүсгүй нөгөө эрэг дээр зогсож байлаа.

Зам өмнө ямар байсныг бодвол нэлээд өргөн болсон ч засах ажлыг хайш яйш хийсэн байв. Тайрсан моддыг зөөж зайлуулаагүй бас бут бургас ч хугарч дарагдсан харагдана. Гэхдээ л хуучин зам мөн учир бүсгүй хэмжээлшгүй ихээр баярлан алхав.

Сайхан ч өдөр байв, цэлмэг ч өдөр байв. Гагцхүү тэнгэр л шилэвтэр юм шиг харагдаж байсныг бүсгүй үл санана. Энэ бол түүний оноож олсон цорын ганц үг. Шилэвтэр. Бүсгүй булан тойроод тэнд байсан хуучин зам ч өөрчлөгдсөн болохыг харав – урьдынхаасаа хамаагүй өргөн болсон ч засах ажлыг мөн ялгаагүй дуусгаагүй орхисон мэт байв.

Байшин өөд очих элэгдсэн чулуун шатны өмнө хүрч ирэхэд түүний зүрх цохилж эхлэв. Пандан мод(*) үгүй болсон байв, бас ajoupa гэж дууддаг зуны муухан байшин ч алга болсон байв. Гэхдээ лишийн мод хэвээрээ, мөн чулуун шатны цаана олигтой арчлаагүй зүлэг ч яг түүний санаж байснаар сунаж байлаа. Бүсгүй түр зогсоод өргөтгөл нэмж бариад цагаанаар будсан байшингийн зүг харав. Байшингийн өмнө машин тавьсныг харахад түүнд хачин санагджээ.

Амро жимсний модны доор хоёр хүүхэд – хүү, охин хоёр – байсан учир бүсгүй гар даллан “Сайн байна уу?” гэж чангахан дуудсан боловч тэд хариу мэндэлсэнгүй. Мөн түүний зүг эргэж харсангүй. Цагаан цайвар арьстай хүүхдүүд байв – цагаан арьстны цус хамаг учир зүйн эсрэг хичээн тэмцэж буй мэт Вэст-Энэтхэгийн арлуудад төрсөн европ хүүхдүүд ийм арьстай байх нь элбэг.

Түүнийг хүүхдүүд рүү алхахад хөл доорх зүлэг ногоо халуун наранд шарласан байлаа. Нэлээд дөхөж очоод бүсгүй гирэвшингүй дахин “Сайн байна уу?” гэснээ залгуулан “Би энд амьдарч байсан” гэж хэлэв. Гэсэн ч тэд хариулсангүй. Бүсгүй гурав дахь удаагаа “Сайн байна уу?” гэж хэлэхдээ хүүхдүүдийн дэргэд шахуу зогсож байлаа. Тэрээр хүүхдүүдэд хүрэхийг хүсэн өөрийн эрхгүй гараа сунгав.

Хүү эргэж харав. Түүний саарал нүд бүсгүйн нүд рүү эгц ширтэх ажээ. Жаалхүүгийн царай өөрчлөгдсөнгүй. Хүү “Гэнэт сэрүү татах чинь. Тийм байгаа биз? Гэртээ оръё” гэв. Охин ч “Тэгье, оръё” гэлээ.

Хүүхдүүд зүлгэн дээгүүр гэрийнхээ зүг гүйцгээхийг хараад бүсгүй хоёр гараа буулгав. Ийнхүү тэр сая л мэджээ.

----------------------------------------------------------------------------------------

* пандан мод (pandanus, screw pine) - халуун оронд ургадаг нэгэн төрөл мод, орч.

P.S. Англи эхийг сонирхвол энд дараарай.

2016/10/01

Осенний дневник


Хочется...
С грустью, как у листьев,
Под осенними дождями без плаща шагать.
Со слезой в ресницах
У подножья самых синих гор стоять.
В лунной степи
Всем травинкам "До весны" сказать.