Зураг 1: Москвагийн Шереметьево-1 онгоцны буудал.
СНГ-ийн орнууд уруу эндээс ниснэ. Дээр үеийнх шиг автобусаар онгоцондоо дөхөж очоод өөрсдөө шатаар дээш гарна. Хамгийн сүүлд хэзээ ингэж онгоцонд суусан билээ... шатаар өгсөхөд гоё, гоё дурсамж санагдан, сайхан болоод явчихсан. Тээр тэнд хэн нэгэн гар даллаад зогсож байсан бол бүр ч гоё байхгүй юу... кк... Нөгөө нэрийг нь мартчихаж, Бумаа билүү Бурмаа билүү уруул дээрээ мэнгэтэй хүүхэнд дурлаад байдаг киноны төгсгөл шиг :)
Зураг 2, 3, 4: Симферополийн онгоцны буудал.
Москва намайг явж буйд харамссан бололтой, бороо хураар үдэж гаргав. Харин Симферополь ирсэнд минь хэмжээлшгүй ихээр баярласан бололтой цэлмэг тэнгэрээр угтаж мишээсэн :) Анх буугаад жаахан гайхав. Өмнөговь явж байхад л нэг ийм8 юу ч үгүй цэлгэр талд бууж байсан санагдана. Яагаад ч юм хөөрхөн жижигхэн онгоцны буудалд бууна гэж бодож байсим. Тэгсэн санаснаас хамаагүй том буудал, бараг манай Буянт-Ухаагаас (I know, нэр нь өөрчлөгдөөд удаж байгаа) ч том байж магад. Гэхдээ Орос улсын өнцөг булан бүрээс хүмүүс Хар далайг зорин ирэх тул эндээс хориод хот уруу шууд нислэгтэй. Москва уруу гэхэд л хоёр цаг тутам нэг онгоц нисч байх жишээтэй. Тэгэхээр том байх нь ч аргагүй байх.
Гэхдээ Шереметьево 1-ийн адил онгоцны шатаар өөрсдөө бууж суудаг нь гоё, хуучнаараа. Би орчин үеийн ихэнхи онгоцны буудал нэвтрүүлсэн тэр суух хоолойд үнэн дургүй. Нэг л армаанчикгүй санагдана, тэр хоолой. Хэдэн жилийн дараа онгоцны трап шатаар өгсөж уруудах эрхийг зөвхөн нэг улсаас нөгөө улсад айлчлах ерөнхийлөгчид л эдлэх байх даа... Ерөнхийлөгч бодгиймуу... гсн.
No comments:
Post a Comment