Р. Акүтагава "Харанхуйд асуух хийгээд хариулах" III

Гурав.

Дуу:　Чи юу хийж байна?
Би:　Би бичиж байна.
Дуу:　Чи яагаад бичнэ вэ?
Би:　Бичихгүй байж чадахгүй учраас.
Дуу:　Тэгвэл бич, бич. Үхэл иртэл бич.
Би:　Мэдээж тэгнэ, тэгээд ч өөр арга алга.
Дуу:　Чи санаснаас тайван байна шүү.
Би:　Үгүй, огтхон ч тайван биш байна. Чи намайг мэддэг хүмүүсийн нэг байсан бол миний зовлонг ч бас мэдэх байсан.
Дуу:　Чиний инээмсэглэл хаашаа одоо вэ?
Би:　Тэртээх тэнгэрийн бурхад руугаа буцсан. Амьдралд инээмсэглэл бэлэглэхийн тулд юуны түрүүнд тогтуун ааш, хоёрт мөнгө, гуравт надаас илүү мэдрэл сайтай байх хэрэгтэй.
Дуу:　 Гэхдээ чиний сэтгэлийн ачаа хөнгөрсөн биз дээ?
Би:　Тийм ээ, хөнгөрсөн. Оронд нь нүцгэн мөрөн дээрээ бүхэл бүтэн амьдралын хүнд ачааг үүрэхэд хүрсэн.
Дуу:　Чамд өөрийнхөөрөө амьдрахаас өөр зам алга. Эсвэл өөрийнхөөрөө...
Би:　Тийм. Өөрийнхөөрөө үхэх.
Дуу:　Чи өмнөхөөсөө тэс өөр, шинэ хүн болно.
Би:　Би үргэлж өөрөөрөө л үлдэнэ. Зөвхөн арьс минь л солигдох байх. Арьс нь гуужиж солигдох могой мэт.
Дуу:　Чи бүгдийг мэдэж байна.
Би:　Үгүй, би бүхнийг мэдэхгүй. Миний мэдэж ухамсарлаж буй нь сүнс сүлдний минь зөвхөн нэг хэсэг. Миний мэдэхгүй хэсэг – сүнс сүлдний минь африк тив зах хязгааргүй үргэлжилнэ. Би түүнээс айна. Гэрэл гэгээтэй газар мангас оршдоггүй. Харин хаяа хязгааргүй харанхуйд ямар нэгэн зүйл унтаж байгаа.
Дуу:　Чи ч гэсэн миний үр хүүхэд мөн.
Би:　Намайг үнссэн чи хэн бэ? Үгүй, би чамайг мэднэ!
уу:　Тэгээд чи намайг хэн гэж бодно вэ?
Би:　Чи миний амар амгаланг булаасан. Миний эпикуреизмыг эвдсэн. Минийхийг, үгүй ээ – зөвхөн минийхийг биш. Эрт цагийн хятад гэгээнтний сургасан дундыг баримтлах үзлээ бид чамаас болж алдсан. Чиний золиосууд хаа сайгүй байна. Уран зохиолын түүхэнд ч байна, өдрийн сонины хуудсанд ч байна.
Дуу:　Түүнийг чи хэн гэж нэрлэх вэ?
Би:　Би... би чамайг хэн гэж нэрлэхээ мэдэхгүй. Гэвч бусдын үгийг зээлж хэлбэл, чи биднийг давсан агуу хүч. Биднийг эзэмдэх догшин сахиус.
Дуу:　Чи өөртөө баяр хүргэж баярла. Би хэн дээр ч ярилцахаар ирдэггүй юм.
Би:　Үгүй, би хэнээс ч илүү чиний ирэхээс сэрэмжилнэ. Чиний ирэх газар энх амгалан үгүй. Гэвч чи рентген туяа мэт ямар ч зүйлийг нэвтлэн орж ирэх юм.
Дуу:　Тэгвэл үүнээс хойш сэрэмжтэй бай.
Би:　Мэдээж, үүнээс хойш би сэрэмж алдахгүй. Гагцхүү гартаа үзэг барьсан үед...
Дуу:　Үзэг барих үедээ чи ир гэж намайг дуудна даа.
Би:　Хэн чамайг дуудах юм! Би өчүүхэн олон зохиолчдын нэг. Мөн өчүүхэн зохиолчдын нэг болохыг хүснэ. Эс бөгөөс энх амгаланг олж эс чадна. Гагцхүү гарт минь үзэг байх үед чиний боол болж магад.
Дуу:　Тэгвэл үргэлж сэрэмжтэй бай. Би хэлсэн үг болгоныг чинь биелүүлж мэднэ шүү. Ингээд баяртай! Хэзээ нэгэн цагт чамтай уулзахаар эргэж ирнэ ээ.
Би:　(ганцаар үлдэнэ)
Акүтагава Рюүносүкэ! Акүтагава Рюүносүкэ, үндсээ газарт бат суулга! Чи бол салхинд намилзах зэгс. Тэнгэрийн муухай хэзээ нэгэн цагт арилж магад. Гагцхүү хөл дээрээ бат зогс. Өөрийнхөө төлөө. Үр хүүхдүүдийнхээ төлөө. Өөрийгөө ихэд бүү бод. Өөрийгөө мууд ч бүү бод. Үүнээс хойш чи бүгдийг шинээр эхэлнэ!

Шёовагийн хоёрдугаар он　(1927)