2010 Питер: хог & самбар

　　

3. Хог & хот　
Хотоо цэвэрхэн байлгая гэвэл сайн цэвэрхэлээс илүү хог тарихгүй байх нь чухал гэдгийг Питер хотын иргэд хүүхэд хөгшингүй ухамсарладаг мэт. Питерчүүд манайхан заваан, Япон, Сингааг яаж гүйцэх вэ гэж толгой сэгсрэх ч долоо хоноход миний нүдэнд хог гэмээр хог харагдсангүй. Захын "спальный" (унтлагын) дүүрэг буюу орон сууцны хорооллоор явахад ямар байдаг юм бүү мэд, ямар ч байсан хотын төв бол цэвэрхэн. Миний хамгийн нервтдэг зүйл – машины цонхоор хог хаядаг ухамсар муутай иргэдийг ч олж харсангүй. Дээр үеээс метроны буудлыг л хамгийн заваан гэдэг байсан. Гэвч зочид буудлын ойролцоох метроны буудал хүн хөдөлгөөн ихтэй, киоск дэлгүүр олонтой гэхэд огт хоггүй нь баярлууштай. Хувцас хунар, гаднах байдал нь ганц хоёр бабушкаг ухаан алдуулмаар, эвдэж сүйтгэх дуртай эгзэгтэй насны залуучууд үнсний сав тойрч зогсоод тамхилж байгааг хараад сэтгэл хөдөлсөн гэж.

4. Самбар & бичиг　
Ресторан дэлгүүрийн нэр самбар манайхтай харьцуулахад даруу, энгийн, арай л урлагтай бөгөөд англи үсэг бага хэрэглэсэн харагдана. Англи нэрийг ч "Кофэ хауз", "Баскин Робинс" гэх мэт кириллээр бичсэн нь зөв санагдав (доорх зураг).

　　

2010 Питер: Дэжавю, өөрчлөлт & ухуулга

Блогоо тоосонд даруулж, тоож унших бүү хэл гүйлгэж харах дайны юм ч оруулахаа байж... гэсэн зэмлэл гэмгүй явсан Сүрэн гэнэт хүртэж гэнэн сайхан сэтгэлтэй тул ихэд гэмшиж... гэж бүлтрээд ч яахав, зүгээр 8 сард ажлаар Ленинград явсан тухай хэдэн бичлэг хийх үү, яах уу гээд. Даанч долоо хоног цагаан оффист цаас бичигтэй зууралдсаар байгаад таарсан тул "аяны тэмдэглэл" гэдэг аятайхан нэр арай өгч боломгүй, өнгөц ажиглалт зэргийн хэдэн пост гараасаа гаргав. Үүгээр донгодолтын "тоосонд даруулсан" хэсгийг үгүй хийвч "тоож унших" хэсэг нь бүү мэд, донгодогч нөхрийн мэдэх хэрэг биз...хэхэ

Дассан сурснаараа далийхад Санкт-Петербург гэдэг сүртэй сайхан нэрэнд дасч өгөхгүй, би хуучнаара Ленинград л гээд байх юм. Хүүхэд насны нөлөө насан туршид гэдэг, Ленин багшийн заасан замаар урагшаа гээд ам тангараг өргөж , аягүй хөөрхөн пионер болж байсан болохоор аргагүй ч юм уу.

1. Дэжавю

Амьдралдаа анх удаа "дэжавю" гэдгийг өөрийн биер мэдэж мэдрэв. Онгоц хөөрөөд нэлээд хэдэн цаг болсны дараа хажууд суугаа орос бүсгүйтэй яриа дэлгэв. Юм юм ярьж байтал гэнэт эргэн тойрон нэг л биш болж ирэв. Урд суудлын тэр хүн одоо босно гэж бодтол яг тэр хүн босов. Ард ийм хүн зогсож байгаа гээд эргэж хартал дүрсэлсэн дүрээр минь зогсож байв... бяцхан гайхав. Яг тэр үед хажууд суусан бүсгүй арваад хоногийн өмнө зүүдэнд нэг хүн ярьж байсныг үг үсгийн зөрөөгүй давтаж хэлдэг байгаа... Хөөх, дэжавю гэж ийм юмыг хэлдгиймуу, таны наад яриаг би зүүдэлсэн шдээ гэхэд бүсгүй бөөн сонирхол болов. Тэгээд яасан бэ, одоо яах вэ гээд олныг лавласан боловч... яагаа ч үгүй л дээ. Нэг хоёр минутын хугацаанд эргэн тойронд юу болохыг мэдэж байсан төдий. Өмнө нь иймэрхүү яриа сонссод итгэх үгүйгээ мэдэхгүй эргэлздэг байлаа. Одоо бол эргэлзэхгүй ээ... hehe

2. Халах шинэчлэх & ухуулах тухай

Орос улс ер нь их "инерцитэй", үе үе эргэж очиход өөрчлөлт шинэчлэл Монголтой харьцуулахад удаан явагдаж байгаа мэт санагдана. Тэр нь мэдээж сайн, муу хоёр талтай ч захын муу жишээ гэвэл – төрөл бүрийн төр улс, засаг захиргааны асуудал. Нарийн жишээ гэвэл, гааль дээр бөглөдөг алгын чинээ цагаан цаас. Гаалийн ажилтан дундуур нь урж нэг хэсгийг нь өөртөө үлдээж, нөгөөг нь буцааж өгнө. Тэр цаасыг буусан зочид буудалдаа өгч бүртгүүлэх ёстой. Байх хугацаандаа бужигнаж байгаад алга болгочихвол өнгөрөө. Буцах үед онгоц/богооны буудал дээр гаргахгүй бөөн юм болно. Гадаадууд их гайхна. Визний хугацаа дуусаагүй байхад энэ цаас ямар хамаатай юм гэж толгой их сэгсрэнэ. Японууд 出国させてくれないなんて信じられない гээд л やっぱりロシアは・・　мэтийн юм хэлнэ. Гэх мэт орос улсын хүнд суртал, хоцрогдлыг тоочиж баршгүй.

Харин юмаа өөрчлөх дургүйн сайн тал гэвэл хотын гудамжаар явахад нэлээд ажиглагдав. Газрын зөвшөөрөл хамаа намаагүй өгч хаа сайгүй хачин байшин барилга босгоогүйг дурдах илүүц биз. Жишээ нь, дээр үеийн сонины самбар тэр чигээрээ, өдөр тутмын сонин өглөө болгон өөрчлөгдөж буйг хараад баярлав (доорх зураг).

　　

Бас дээр үеийн ухуулгын чанартай самбар хот даяар энд тэнд. Хэн хаана хийлгэсэн бол гээд хартал "Социальная реклама, правительство Санкт Петербурга" буюу "Санкт Петербург хотын захиалгаар хийсэн нийгмийн чанартай реклам". Японд ийм юм юу билээ гээд бодсон чинь... юу ч толгойд орж ирсэнгүй. Хотын гудамж тайлбайд ухуулга сурталчилгаа ер нь байхгүй талдаа. Харин богоон болон метроны буудалд бол зөндөө зөндөө, дэндүү гэмээр зөндөө. Агуулга нь гэвэл "битгий хоол ид, битгий ундаа уу, утсаар бүү ярь, чихэвчнийхээ дууг багасга, хөл хүнд бүсгүйчүүлд суудал тавьж өг, нүүр нүдээ гэртээ будацгаа, шалан дээр битгий сууцгаа, шүхрээ сэгсэрч борооны дусал богооноор нэг цацах муухай, чикан (чихцэлдээнийг далимдуулж бүсгүйчүүлийн энд тэндээс бариж оролдох) бүү хий, чикандаж буй хүн харвал буудлын ажилтанд мэдэгд, богоон гэнэт зогсч магад тул сайн барьцгаа, юмаа битгий мартацгаа" гэх зэрэг ихэвчлэн олон нийтийн унаанд биеэ зөв авч явах тухай.

Харин оросууд юун тухай ухуулж буйг доорх зурагнаас харна уу.

Ээж ээ, надтай хамт ном унш л даа!


　
Все проффессии нужны, все профессии важны!
Бүх мэргэжил чухал, бүх мэргэжил хэрэгтэй!


　
Рабочая специальность - уверенность в завтрашнем дне
Ажилчны мэргэжил - ирээдүйн баталгаа


　　
Өглөөний дасгал - сайн өдрийн эхлэл!


　　
Удахгүй 9 сарын 1!

Будаа, яг шдээ, хөгжилтэй шдээ

Сүүлийн арван тав орчим жилд шинээр гарсан бөгөөд гандан буурахгүй хэрэглэгдэж буй хэллэг (нэг хоёр жилийн настай богино амьтайг нь оруулаагүй):

　　будаа болох
　　шавар болох
　　чика
　　айлын хүүхэд айхтар
　　хулхи
　　хулхин дээр цэцэг ургуулах
　　яг шдээ
　　ноу шүүдээ
　　хүнд гар
　　илүү, илүүц
　　тоож дуугарахгүй
　　~ж харагдаач
　　саак
　　бурзайх
　　баагий
　　ярьдаг морь
　　шал сонин санагдчихлаа
　　бусдаараа бууз хуушуур
　　галзуугийн шүрэн толгой
　　чи шүү, чиний дараа би шүү
　　тасархай, тасарчихсан
　　гуриа
　　бундантах, бундан наах
　　чулуу болох
　　ориг
　　жул
　　новшрох
　　хошигруулах
　　цайлган амьтан
　　лайтай
　　хөгжилтэй
　　сумтай
　　майр
　　... наасан


Энэ жил мэдсэн хоёр үг:
　　ох реали
　　эрвээхэй эрвээхэй ♪

Сургуульд сурч байхад "будаа болох" гарч бултаараа хэрэглэж эхлэхэд ээж аав гайхаж энэ күүкдүүд юу гэнэ вэ гээд... гэтэл одоо ээж аав байтугай эмээ өвөө хүртэл хэлж байгаам биш үү. Дараа нь "шавар хаах" гараад, дараа нь "яг шдээ" гараад яггүй олон жил хэрэглэгдэж байнаа.

Гурав, дөрвөн жилийн өмнө нэг дүү маань мангар залууг мангар гэж хэлдэггүймаа, "хөгжилтэй залуу" гэж хэлнэ, бүр мангар бол "их хөгжилтэй" гэхэд болно хэмээн сургаж билээ. Ай, тэр их үнэтэй сургааль байсан шүү. Түүнээс хойш Япон орон "хөгжилтэй" гэхээр тэс көндлөн юм бодогдоостой.

Аа тий, сүүлийн хоёр үг их зэвүүнээ... хэг ёгийг нь тааруулж хэлдэг хүн бас зэвүүнээ...

Чи шүү, сайн уу?