Зохиолчдын хөрөг 3

5. Хино Ашихэй

Хятадад дайтаж байсан. Дайны дараа цэргийнхний хариуцлагыг нийтээрээ шүүж эхлэхэд "уран зохиолчийн дайны хариуцлагад" унаж ажлаасаа огцорч байсан. Дайны үеийн тэмдэглэлүүд нь сонирхолтой бас нэлээд юм бодууштай. "Газар болон цэрэг" бил үү... мартчихаж, нэг тиймэрхүү нэртэй зохиолын тухай залхуу хүрэхгүй бол дараа...



Хаяши Тадахико:
"Хиногийн Кюүшү арлын Вакамацү дахь гэрт би нэлээд олон удаа зочилж дайлуулж цайлуулж байв. “Очлоо шүү” гээд утсаар ярихад Хино шууд хариу цахилгаан илгээдэг заншилтай. Бүр хаа намаагүй аялж яваад буусан газрыг асууж сураглаж олоод цахилгаан илгээнэ. Ямар сайндаа “цахилгаан уран зохиолч” хочтой болж байх вэ. Уртаас урт цахилгаан илгээнэ, богино цахилгаан ч илгээнэ. Хоёр гурван үг, нэг өгүүлбэрт багтааж болох юмыг “Хурдан ирээрэй ирээрэй ирээрэй хурдан ирээрэй” (「ハヤクオイデ　オイデ　オイデ　ハヤクオイデ」), эсвэл “Үтэр түргэн ирээрэй хурдан ирээрэй фүгү загас хүлээж байна шүү” (「イットキモハヤクオイデ　ハヤクオイデ　フグガマッテイルヨ」) гэх мэт маш урт цахилгаан илгээдэг байсан. Өвөрмөц. Хээгүй бүдүүн зантай ахмад шиг атлаа, маш мэдрэмтгий, зөөлөн сэтгэлтэй нэгэн байсан".

6. Накано Шигэрү

"Пролетари уран зохиолын" төлөөлөгч. Өмнөх зууны эхэн, дунд үеийн нэлээд олон япон зохиолчид энэ урсгалд хамрагдаж байлаа шдээ. Би гэхдээ сайн мэдкү л дээ... их сургуульд байхдаа гадаад оюутнуудад зориулсан япон уран зохиолын семинарт хоббитон сууж байсим. Тэгэхэд энэ хүний нэг өгүүллэг уншсан шиг санагдаад... гэхдээ өөр хүн ч байж мэднэ, мартчихаж. Ээж нь өөд болсон тухай захиа аваад их хотын буудал дээр уйлаад сууж буй хөдөөний охины тухай богино өгүүллэг. Гол нь охиныг уйлж байхад дутуу хаасан крантны ус ойрхон урсаад байдаг... буудлаар хүмүүс нааш цааш холхих ч хаачих сэтгэлтэй хүн байхгүй. Уйлж уйлж... охин босч очиж усыг хаана, тэгээд буцаж ирээд үргэлжлүүлэн уйлна. Охины нулимсаа урсгахаас өөр аргагүй байдал & крантны ус урсах хатуу паралельд “диуунннн” гэгч болсноо сайн санадаг юм.




Хаяши Тадахико:
"Өнгөц харахад Накано гуай эгэл жирийн, ааш сайтай өвгөн шиг боловч үнэндээ тун яггүй хүн шүү гэж олон хүнээс дуулсан болохоор уулзах хүртлээ элдвийг ургуулж бодоод, ерөөс санаа амар байж чадаагүй юм. Тийм учир “Гайгүй л өнгөрөөсэй” гэсэн ганцхан бодолтой гэрийнх нь үүдийг тогшиж билээ.

Харин яг уулзаад танилцахад илүү дутуу аашгүй, яриа хөөрөө нь ч алиа хөгжилтэй талдаа... тэгтлээ санаа зовох хэрэггүй байж гэж тайвширсан юм. Гэвч ийм хүн үнэн хэрэгтээ яггүй. Зөрүү үг нэгийг хэлэхэд л буруу харчих юм шиг санагдаад, ерөнхийдөө яриа хөөр бололгүй зургийг нь авсан. Ширээн дээрх юм нь үнэн замбараагүй. Замбараагүй атлаа нэг тийм “цэгцтэй замбараагүй” гэх үү дээ. Элдэв юмсын дунд хэвлэлийн газраас илгээсэн төлбөрий чек харагдсан. Өчигдөр юмуу өнөөдөр аваад тавьсан биш, багшийн ширээн дээр нэлээд хэд хоносон шиг санагдсан, тэр чек. Мөнгөний чек аваад, ширээн дээрээ тавиад тэр чигээр нь орхино... Тэс хөндлөнгийн юм сонирхол татсан тул  зургийн аппаратаа өндөрт өргөж байгаад чек харагдахаар дээрээс зургийг нь авсан юм".

7. Таками Жүн



Энэ хүнийг ёстой бүү мэд, уншиж үзээгүй зохиолч.
Шёова үеийн наяад зохиолчдын дунд хамгийн царайлаг нь байсан тул оруулчихлаа...хэхэ... ер нь япон эрчүүд хакама өмсөхөөрөө каккоо ии болж харагдахим.

Таками аймшгийн шинкэйшицү байсан гэсэн. Хаяшигийн бодлоор хөмсгөө зангидаад тамхиныхаа үнсийг унагаж буй энэ зураг шинкэйшицү чанарыг нь хамгийн сайн гаргасан гэнэ.