2010 Питер: сууж амрах & ажиллах

6. Сууж амрах

Орос, Европын хотууд хаа сайгүй түшлэгтэй урт сандалтай (bench-ийг ийм нуршуу үгээр орчуулах зөв үү үгүй юу) байх нь сайхан. Үүгээр түүгээр явж байгаад зүгээр сууж амрах шиг сайхан юм хаана байна. Харин Япон гэвэл... Нэгэн орос хүний хэлснээр "Сууж амармаар байвал кафе ор, кафе орсноос хойш та ядаж аяга кофе авах хэрэгтэй гэж нэхээд байх шиг, бүхний цаана мөнгө тооцоо харагдаад дургүй хүрмээр". Токиод үнэгүй ярьж суух, амарч суух газар үнэхээр ховор. Толгойд орж ирэх нь Ёёги гэх мэт хэдэн парк (зарим нь гэхдээ ороход хураамж авна). Оросууд гэхдээ bench сандалаа үгүйлэх нь аргагүй байх. "Амьдрал нулимсанд дургүй" гээд ганц хоёр орос кино үзэхэд гудамж, паркны bench орос хүний амьдралд хичнээн чухал байр суурь эзлэх нь ойлгомжтой: хүүхдүүд тойрч гүйж тоглож унана, залуучууд болзож сайндаж муудаж сална, хөгшчүүл нарлаж найтааж нар жаргахыг харна...

7. Яах вэ?

Орон нутгийн залуучуудад төрөлх хотдоо ажил амьдралаа товхинуулах уу, ганц амьдарсных том хотыг зорьж өдөр шөнөгүй үзэж тарах уу гэдэг нөгөө Чернышевскийн номын нэр шиг аугаа том асуудал. Фростын "The road not taken" шүлэг шиг амьдралыг "before and after"-д хуваах том шийдвэр. Орос улс уудам боловч улам ихийг хүсэж мөрөөдөх залууст очих газар дөрөв л байна: Москва, Петербург, Новосибирск & Екатеринбург. Тэр дундаа хамгийн амбиц ихтэй, хүч чадлаа үзье, юу чадахаа мэдье, энэ биеэ сорьё гэсэн нь Мокваг зорино. Питерт ч хямралаас өмнө өдөр бүр үүрийн богооноор Москва явж ажиллаад шөнийн богооноор буцаж ирдэг, эсвэл таван хоног Москвад ажиллаад хагас бүтэн сайнд гэртээ харьдаг "мундаг ажилтай cool залуус" нэлээд байсан гэнэ. Олон хүнээс Москва бол амьдрах хот биш ажиллах хот, тэнд хүмүүс ажиллахын төлөө л ажилладаг г.м. таагүй коммэнт сонсов. Үнэхээр Москватай харьцуулахад Питер арай л тайван бөгөөд хүмүүс нь найрсаг. Гэхдээ л надад Моква гоё. Гэвч тэр тухай өмнө нь бичиж байжээ.

Питерт долоо хонохдоо оффиссээс бараг гараагүй тул энэ удаагийн тэмдэглэлээ үүгээр өндөрлөе.