Хавар

Хаврын урь, хаашаа ч юм бэ өдрүүд...
Гадаа униар, хамаг сэтгэл хачин дуниар...

Харгуй холд одмоор ч юм шиг, хамаг найзаа дуудаад наргимаар ч юм шиг,
аминчилж хэн нэгэнтэй ярилцмаар ч юм шиг, аальгүйтэж баахан инээмээр ч юм шиг.
Гадаа гарч нусгай жаалуудтай нуугдаж тогломоор, ну погоди гэж хөөцөлдмөөр.
Дотор байж дотоод ертөнцөө ажмаар, бодлоо цэгцэлж бор өдрүүдээ цэгнэмээр.

Байгаль дэлхийгээ дагаад сэтгэл санаа сэргэх шиг, сэргэх атлаа сэмхэн жаахан үймрэх шиг, гэрэл татаж гэгэлзэх ч гэнэтийн гунигт автах шиг. Ааш зан, амгалан тайвангийн барьц алдагдаж яргуй мэт ялдам зөөлөн өдөр байх, яргай мод мэт ярвайж суумаар ч өдөр байх. Зарим өдөр хамаг хүмүүст хайртай гэж зарламаар, заримдаа гэхдээ хаашаа ч юм бэ тонилцгоо гэж бүгдийг нь зандармаар...