Залхууд хөшөө

Хүмүүс намайг залхуу гэх юм. Яагаад залхуу гэж гайхан эргүүлж асуухаар “юм хийхгүй байна” гэх юм. Мэдээж би эсэргүүцнэ. Би өглөө болгон орноосоо босдог, хм.. бие засдаг, шүдээ угаадаг, цайгаа ууж талх иддэг, ямар хувцас өмсөх үү гэж боддог, бодох явцдаа цонхоор харж цаг агаарын байдал танддаг, тандаж байхдаа бороо орох эсэхийг тэнгэрийн байдлаар тааж мэдэхгүйгээ санадаг, санасан даруйдаа зурагт асааж цаг агаарын мэдээ үздэг, хормой ханцуй, өнгө хэлбэрийн зохицлыг эргэцүүлэн байж хувцсаа өмсдөг, үсээ самнадаг, хожигдох гэж байж яагаад ч юм орны бүтээлэг тэнийлгэдэг, гутлаа өмсдөг, үүдэнд хог хаях өдөр байсныг санаж гутлаа тайлж гал тогооноос хогтой уут аваад дахиад гутлаа өмсдөг, хаалга хаагаад цүнхэн дотроо түлхүүр хайдаг, аз болж түлхүүр байвал цоожилдог, байхгүй бол өмнөх хогийн савтай холбоотой үйлдлийг давтдаг. Зөвхөн өглөө босоод гэрээсээ гарах хүртэлх 40 мин-ын дотор ийм их үйлдэл хийж буй хүнийг залхуу гэж болох уу?! Тэгтэл бүр илүү, мундаг, далайцтай, олон хүнийг хамруулсан юм хийх ёстой гэнэ. Эс тэгвээс Сүрэн залхуу, бандан тас.

Иймдээ тулахаар би ч гэсэн боддийн байгааз дээ. Хэн юу хийгээд байна, харъя суръя, үлгэр жишээ авъя. Даанч харах тусам миний залхуу байдал хорвоо дэлхийд буян болж буйг л ухаарах юм. Үүнийг бусад хүмүүс ойлгохгүй нь гачлантай. Гэхдээ би гандан буурахгүй ээ, дараах үйлдлийг хийхгүй залхуурсны хариуд надад дор хаяж одон өгөх хэрэгтэй хэмээн бодном:

1. Америкийн архины хорио, Горбачевын "хуурай хууль" гэдэг хоёр сайхан туршилтын үр дүнг бодоод 12 цагаас хойш архи уухыг хориогүй.
2. Хүүхдийн тоглоомын талбай нурааж modern-chinese-architecture стилийн шилэн барилга бариагүй.
3. Вашингтон DC-д Чингисийн хөшөө босгох гэж хөөцөлдөөгүй.
4. Агата Кристийг орчуулах ажилд ухаан бодлоо зориулж “raining cats and dogs”-ийг “муур нохойгоор бороо орж байна” гэж орчуулаагүй.
5. Улсаа хөгжүүлэхийн тулд уран олборлож боловсруулах чин хүсэлд автаж, гадаад улсуудаас туслахыг хичээнгүйлэн гуйж гувшиж гурав мөргөсний эцэст уран боловсруулж шар нунтаг хийхэд туслая, бүр тэр нунтгийг чинь худалдаж авъя, харин шар нунтаг жам ёсоор цөмийн шаар хаягдал болоход буцаан авч шаргал талдаа булаарай гэсэн нааштай хариу авч магнай тэнийж баярлаагүй.
6. Монгол хүмүүс нэрийг нь мэдэхгүй орос улсын иргэн Коростовецэд хөшөө босгоё гэж гүйгээгүй.
7. Машины цонхоор чихрийн цаас хаяагүй.
8. Үсэг хасна, бичиг солино гэж хүмсийн уур, нээрвийг бараагүй.
9. Хог боловсруулах үйлдвэр барих мөнгөөр хогийн уут авч тараагаагүй. 
10. Үйлдвэр барих, аль нэг аж ахуйн салбарт дорвитой хөрөнгө оруулалт хийх хэмжээний их мөнгийг "ард түмний хишиг" нэрийдлээр үрэн таран хийгээгүй..

Гэх мэт тоочвол гялс гучин хуудас болох шинжтэй ч арваад жишээгээр тогтох уу даа. Ер нь байнаа... хүмүүс юм хийсэн күмүүст хөшөө босгоод байгаа нь тун буруу санагдаж байна. Юм хийгээгүй хүмүүст хөшөө босгох хэрэгтэй, жишээ нь надад. Гэхдээ нягталж бодвоос “хөшөө босгоно” гэдэг чинь  мөн чанартаа хүмүүсийг хэрэггүй юм хийхэд уриалсан хэнхэг үйлдэл юм байна. Тиймээс болилоо, хөшөө хэрэггүй, одоо залхуу л гэж намайг залхаан цээрлэхээ больчих хэрэгтэй. Гэхдээ ярваа юм хэлэх, хийх амархан, болих хэцүү гэдгийг би бас ойлгоод байгаам... тэээх.

Дневник – Осень

Осенью была работа, работа и ничего кроме работы. Было много сомнений, исканий, негодований. Причина – моему мозгу в кои-то веки захотелось качнуться. Качнувшись раза этак три, мозг то ли набрал инерцию, то ли вошел во вкус, но разошелся и расстарался он вовсю. Все эти колебания устроили телу много ходьбы и ненужных телодвижений.

23 сентября
Вообще-то сегодня public holiday – день осеннего равноденствия. Но я на работе. И не только я – весь наш отдел трудится в поте лица, потому как ситуация экстренная, а лозунг “один за всех, а все за компанию” никто не отменял. Ну и ладно, рабочий экстрим и адреналин – тоже хорошо: за день выполнила трехдневный план, разобрала бумаги на столе и даже вытерла пыль с компьютера.

В общем, настроение хорошее, состояния желудка голодное, часы показывают 5pm. Работа удалась, жизнь на сегодня, может быть, тоже – с такими мыслями собираюсь удалиться. Но жизнь аккуратно, а главное, оперативно ставит меня на место – раздается звонок. А разница во времени с Европой 8 часов и там рабочий день только-только начинается. Мораль: уходя с работы про жизнь не думать, или не отвечать на звонки раздавшиеся в 5:02pm.

September 23
Today’s a public holiday - Autumnal Equinox Day. But I am at work. And not only me. The whole department is at work because we have an emergency and apparently a slogan “One for all and all for the company”. But anyway, adrenalin and extreme situations at work can be good sometimes: I did three days plan, organized all the documents and papers, and even wiped off dust from my desk.

So I am in a good mood, my stomach is in a hungry mood, and the clock on the wall shows 5pm. Work for today was good, my life maybe too – with these kind of thoughts I am about to leave the office. But life as always, very timely puts me back in my place – my phone starts to ring. And the time difference with Europe is 8 hours and the working day there has just started. Moral of the story: never think about life when you leave the office or do not respond to calls after 5pm.